Hoe eenzaamheid je persoonlijke groei kan stimuleren

Over heel de wereld zoeken vrouwen en mannen hun geluk in ander land, doorgaans met een andere taal of cultuur. Vooral als je deze ervaring helemaal alleen aangaat en geen sociaal vangnet hebt, kan je je met momenten eenzaam voelen.

Het is pas nu, door de beperkte bewegingsvrijheid die we momenteel beleven, dat we onze dagen en avonden anders doorbrengen. Gelukkig bestaat er internet, maar stel je eens voor dat morgen, om welke reden ook, we tijdelijk geen toegang meer hebben tot alle communicatievormen die we vandaag als normaal beschouwen? Hoe zou het leven er dan voor jou uitzien?

In deze blog vertel ik je hoe een sociale persoon als mezelf in eenzaamheid belandde en hoe ik er veerkrachtig en vindingrijk uitkwam!

Zonnige groeten uit Spanje!

Reeds op jonge leeftijd droomde ik van een leven onder de zon. Zo verzeilde ik na een tumultueuze ervaring in Italië, op mijn 26ste in Andalucia, Spanje. Omdat mijn werk inhield dat ik groepen begeleidde, was ik zelden alleen. Bovendien maakte ik al snel nieuwe vrienden en had ook een tijdje enkele flatgenoten. Heimwee had ik nooit! Het contact met het thuisfront bestond uit een sporadisch belletje naar mijn ouders en een postkaartje naar de vrienden.

Dit waren de beginjaren van de mobieltjes met enkel mogelijkheid tot bellen of berichtjes te sturen. Nu ja, voor die tijd was dit een ware revolutie! Ook al waren de prijzen voor deze gesprekken gepeperd, toch was ik blij dat ik op deze manier in contact kon blijven met het thuisfront.

Na 3 jaar voelde ik aan dat ik toe was aan verandering, Zonder er al te lang over na te denken, nam ik ontslag, stopte al mijn spullen in mijn klein wit autootje en vertrok naar Mallorca.

Avontuur met een grote A

Sommige ervaringen blijven je voor altijd bij. Zo was het ook met mijn reis naar Mallorca. Op 18 maart 1998 vertrok ik in de vroege uurtjes richting Denia om daar de ferry naar Palma de Mallorca te nemen. Samen met mijn “Buba” (zo noemde ik mijn wagen), was dit het begin van een groot avontuur en vele kilometers die we samen zouden afleggen.

Het was bijzonder spannend. Alleen als jonge vrouw met de wagen, de ferry op… Iedereen die me zei: pas goed op, je bent een jonge vrouw, alleen, vertrouw niet zo maar de eerste de beste die je tegen komt…

In schril contrast met mijn eerste jaren in Andalucia, was ik nu helemaal alleen. Geen vrienden, geen familie, slechts een telefoon om met hen in contact te zijn. Eilandbewoners zijn op zich al heel gesloten, niet te vergelijken met het warme en joviale karakter van de Andaluciërs. Als dat nog niet genoeg was, was er nog een taalbarrière en zijn de locals niet zo tuk op buitenlanders, de Forastèrs, zoals ze hen met enige minachting noemen.

Not so Happy Birthday to Me

De eerste dagen op Mallorca was ik druk in de weer met het zoeken van een woning en werk. Ik had behoefte aan sociaal contact. Echter, de zeer afstandelijke houding van de locals gaf al aan dat het tijd zou vragen om nieuwe vrienden te maken. De eerste 6 maanden heb ik op verschillende plekken gewoond, alvorens ik een knusse duplex in een charmant dorpje Campanet vond. Met een prachtig zicht op de Sierra de Tramuntana had ik eindelijk wat stabiliteit gevonden.

Toch was ik meer dan ooit alleen. Ik had al vrij snel werk gevonden doch heerste er een zeer kille sfeer op het werk. Je zou denken dat men een nieuwe collega die nog maar net op het eiland woont, zou meevragen on leuke dingen te doen en haar wegwijs te maken op het eiland… niets was minder waar. Zowel op als naast het werk, was ik vrijwel altijd alleen.

De avonden bracht ik al lezend door en op vrije dagen, reed ik wat rond met Buba, om te ontdekken wat dit eiland te bieden had. Voor de eerste keer in mijn leven, zou ik mijn verjaardag helemaal alleen doorbrengen. Ik kan er nu wel om lachen, maar ik bracht de avond van mijn 30ste verjaardag alleen door bij me thuis, met het monteren van een nieuw bed dat ik die dag bij Ikea had gekocht.

Back on track!

Enkele dagen na mijn verjaardag, kwam mijn reddende engel: Monica. Deze mooie jonge vrouw uit Madrid was mijn nieuwe collega. Al snel werden we elkaars steun en toeverlaat. Ook Monica ervaarde dat de sfeer op kantoor afstandelijk en weinig hartelijk was. In tegenstelling tot mijn situatie, was Monica naar Mallorca verhuisd omdat ze enkele weken later in het huwelijksbootje staptje met een rasechte “Mallorquin”. Ondanks haar op til zijnde huwelijk (met alle stress dat een toekomstige bruid kent) maakte ze tijd om tijdens de weekends samen leuke dingen te doen.

Het werd snel een hechte vriendschap en ook al kende ik haar nog maar net, wou ze heel graag dat ik naar haar bruiloft in Madrid kwam. Ik was haar eregast en mocht bij haar familie blijven logeren. Ze zorgde ervoor ik niets tekort kwam en ik beleefde een hele fijn weekend!

Enkele dagen voor haar huwelijk tipte ze me voor een leuke werkaanbieding. We gingen samen naar het sollicitatiegesprek en die avond nog kreeg ik het heugelijke nieuws dat ik onmiddellijk kon beginnen! Met veel plezier aanvaardde ik dit aanbod! Het werden uiteindelijk 7 fantastische jaren, vol met nieuwe vrienden, leuke collega’s en bijzonder veel reizen!

Dankbaar voor deze ervaring

Vooral voor millennium-lezers: 1998 was een tijd waar internet behoorlijk nieuw was en Facebook, Instagram, YouTube enzovoort niet eens bestonden. Het was de beginperiode van de BlackBerries, de voorgangers van de huidige smartphones. Wat een hel, zou je denken?! Toch niet.

Zo bouwde ik mijn veerkracht op tijdens de eerste maanden op Mallorca:

1/ Muziek

Music was my refuge. I could crawl into the space between the notes and curl my back to loneliness 

Maya Angelou

Ik kan me niet inbeelden hoe deze periode zou geweest zijn zonder muziek. Ik ben altijd fan geweest van muziek: op mijn 8ste kreeg ik mijn eerste draagbare platendraaier! Mijn draagbare radio-cassettespeler (die ook met batterijen werkte) was tevens mijn autoradio en mijn home sound system ☺. Van het luisteren naar de radio tot mezelf op te laden met mijn favoriete muziek, meezingen en dansen, muziek was, is en zal altijd belangrijk zijn in mijn leven.

2/ Literatuur

Omdat ik geen TV had en er ook geen behoefte aan had, bracht ik mijn avonden door met boeken. Boeken zoals “The Name of the Rose” of “Het parfum” zijn enkele van de boeken die ik tijdens die periode gelezen heb. Maar ook zwaardere literatuur zoals Het Pendulum van Foucault, La Divina Commedia en enkele pocketboeken van Plato en Socrates vulden mijn avonden. In de winter genoot ik van het lezen van een boek naast het knetterende vuur van mijn open haard.

3/ Creativiteit

Pottenbakken of spelen met klei heb ik altijd boeiend gevonden. Tijdens mijn eerste maanden op het eiland, ging ik elke zaterdagochtend bij de lokale pottenbakker met klei spelen. Zo leerde ik windlichten in de vorm van uilen te maken. Dit was ook een tijd waar ik af en toe me bezig hield met wat vandaag zo hip en trendy is: journaling. Het was een manier om de tijd te vullen en hier en daar probeerde ik wat poëtisch te zijn in mijn schrijfsels.

4/ Tijd in de natuur

Ik wandel heel graag. Heel wat van mijn vrije tijd bracht ik al wandelend door, liefst van al, in de natuur. Door de soms ruwe en onherbergzame natuur van Mallorca, heb je heel veel plekken waar je prachtige wandelingen kan maken. Naast wandelen, hou ik ontzettend van zwemmen. In de zomer ging ik ’s zondags ochtend richting strand, om te genieten van een verfrissende duik of gewoon te dobberen in het water. De helende werking van het zeewater bleken bovendien een extra bron van mineralen te zijn en een zalige manier om te ontspannen. Ja, toen al was ik super begaan met self-care!

5/ Fury Friends

Anusha, de Siamese kat en Lua, (de hond) een vondelingetje, zijn jaren mijn trouwe compagnons geweest. Inmiddels zijn ze al beiden heengegaan, maar ze zullen altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben. Dieren zijn zo een liefdevol gezelschap, zeker als je alleen bent. Van monologen die je voert met je viervoeters (als je dieren hebt, dan weet je wat ik bedoel) tot knuffelmomenten, het is een wonderlijk gezelschap!

Dit is wat ik uit deze ervaring meeneem!

De eerste jaren hield ik niet bepaald een fijne herinnering aan deze periode. Naarmate de jaren voorbij gingen, leerde ik te waarderen wat ik allemaal heb ervaren en meegemaakt. Het heeft me veerkrachtig gemaakt, heeft me leren te vertrouwen dat alles wel goed komt. Deze positieve ingesteldheid heeft me, letterlijk en figuurlijk, ver gebracht.