Ik keek laatst naar een aflevering van de Australische versie van First Dates, een programma waar mensen met een onbekende op date gaan. Twee prille dertigers kwamen in beeld. Ze leken een leuke tijd te hebben. Maar op het einde van het etentje, wanneer ze de vraag kregen of ze elkaar nog eens zullen zien, zei hij: “Ik vind je geweldig, maar ik voelde de vonk niet…”

En ik zat daar, stomverbaasd. Alsof er maar één manier is waarop liefde begint! Geloven we in 2025 nog steeds dat een relatie enkel bestaansrecht heeft als er meteen vuurwerk is bij de eerste minuut?

Het zette me aan het denken: Wat is die zogenaamde klik eigenlijk? Waarom voelen we die soms wél, en soms niet? En is het echt een must-have voor een goeie relatie? Allemaal interessante vragen, waar je in deze blog een antwoord op vinden zal!

Pure chemie

Als mensen zeggen dat er “chemie” is, bedoelen ze eigenlijk: er gebeurde iets tussen ons wat goed voelde, bijna vanzelf. En ja, het heeft letterlijk met chemie te maken. Ons lichaam maakt enkele stofjes aan, met als resultaat dat we hierbij een heerlijk gevoel krijgen.

• Dopamine geeft je een blij, energiek gevoel bij nieuwe prikkels (zoals een aantrekkelijke persoon).
• Oxytocine versterkt het gevoel van verbondenheid – het komt vrij bij aanraking, diep contact of zelfs oogcontact.
• Fenylethylamine is het ‘verliefdheidsstofje’ dat voor die typische vlinders zorgt.

Sommige mensen activeren die stofjes sneller in ons brein – door geur, houding, stem, of hoe vertrouwd iemand aanvoelt. Echter, het aanmaken van deze stofjes wordt door nog tal van andere factoren bepaald. Als je niet bij de eerste date dit gevoel krijgt, kan het nog wel op een later moment komen!

Mijn verhaal: van “geen vonk” naar “thuiskomen bij elkaar”

Toen ik mijn partner leerde kennen, was dat niet tijdens een date, maar op het werk. En eerlijk? Er was nul interesse. Geen aantrekkingskracht, geen bijzondere interesse – gewoon: “een nieuwe collega”. En dat gevoel was wederzijds.

Echter door samen te werken, elkaar beter te leren kennen, waardering te voelen voor elkaars karakter en humor, groeide er iets. Geen explosie, maar een langzaam vuurtje. Pas veel later kwam er een eerste date – en toen was de klik er wél. Niet omdat we veranderd waren, maar omdat we elkaar hadden toegelaten.

Inmiddels zijn we 18 jaar samen. En zoals vele koppels, hebben we onze ups en downs gekend. Maar door bewust te investeren in onze relatie, door open te blijven en te groeien – samen én individueel – zijn we nog steeds elkaars veilige haven.

Waarom de vonk soms te veel eer krijgt

We hangen vaak zó vast aan het idee dat liefde meteen duidelijk moet zijn. Dat als je het niet voelt bij de eerste koffie, je gewoon afscheid moet nemen. Maar dat is een oppervlakkige lezing van iets dat veel dieper en gelaagder is.

Een klik is vaak een spiegel: je voelt je aangetrokken tot wat je herkent, bevestigd of aanvult op dat moment. Maar wat als je een voorzichtiger persoon bent of een complexere persoonlijkheid hebt? Misschien kost het je moeite om bij de eerste date zo’n instant gevoel te krijgen.

We zijn biologisch geprogrammeerd om op bepaalde dingen te reageren (symmetrie, geur, stem), maar ook cultureel beïnvloed in wat we denken aantrekkelijk te vinden. De film- en muziekindustrie heeft ons jarenlang gevoed met het idee dat liefde iets moet zijn dat je meteen overspoelt. We klampen ons vast aan een romantisch beeld van de liefde dat weinig te maken heeft met de realiteit.

De vonk is geen garantie, maar ook geen vereiste!

Er is toch een belangrijke nuance die we dienen te maken. Een vonk betekent niet dat het blijft branden. Veel relaties starten vurig maar eindigen zodra het echte leven de kop op steekt. Ook als er geen klik is in het begin, is dit geen drama! Sommige van de mooiste relaties starten traag – met nieuwsgierigheid, respect en openheid, niet persé met vlinders in de buik.

De liefde die groeit, die zich langzaam opbouwt, is vaak sterker verankerd. Deze berust niet op verwachting, maar op de tijd nemen om elkaar te leren kennen en elkaars eigenheid te waarderen. We leven in een tijd waar alles snel moet. Swipen, daten, voelen, kiezen. Misschien is het tijd om ook de trage liefde terug wat ruimte te geven. De liefde die niet in één etentje beslist wordt. Die groeit, die verdiept, die zich toont wanneer je even niet oplet.

Dus, aan die man in First Dates: misschien was het geen vonk. Maar had je de deur opengezet, dan was het misschien wel een vuur geworden.